شهلا صافی ضمیر در سال 1327 در تهران متولد شد. او پس از اتمام تحصیلات متوسطه با مهدی علی محمدی ( گوینده رادیو / دوبلور ) ازدواج نمود. وی در سن 21 سالگی برای نخستین بار در فیلم دنیای پر امید به کارگردانی احمد شیرازی بر پرده سینما ظاهر شد.
او پس از جدائی از همسر خود ( مهدی علی محمدی ) با فریدون ( مهدی ) ژورک (کارگردان / صدا گذار و فیلم بردار سینما ازدواج کرد.
در آن زمان چون شهلا ریاحی با نام شهلا معروف شده بود، نام هنری مرجان را برای خود برگزید.
مرجان از جمله هنرمندانی است که ابتدا در سینما بوده و در فیلم های بسیاری بازی کرده است.و در آن زمان خواننده های چون عهدیه و.... در فیلم ها با وی ترانه می خواندند.و یکباره متوجه صدای خوب خود می شود با خواندن ترانه "کویر دل" که قبلا آژدا پکان ان را به ترکی اجرا کرده بود. بسیار معروف شد و در با شرکت در شوهای تلویزیونی محبوبیت و معروفیت وی صد چندان شد. وی پس از خواننده شدن سینما را رها کرد و در فیلمی بازی نکرد. وی پس از انقلاب در ایران ماند پس از سالها از ایران خارج شد.
پس از انقلاب
مرجان از خوانندههای ایرانی دوره پیش از انقلاب ۱۳۵۷ است که پس از ۲۶ سال بعد از انقلاب برای نخستین بار با اجرای برنامه هنری در اجتماع بزرگ کنگره ایرانیان در واشنگتن حضور پیدا کرد.
مرجان خواننده سرشناس، آهنگى بنام «رهائى» درباره خيزش هاى مردمى در ايران، خوانده كه ملودى آن را خود ساخته، پرويز رحمان پناه آن را تنظيم كرده و فريدون ژورك ترانه اش را سروده است.فیلم ها فیلمهای که مرجان در ان ها بازی کرده است:
-
۱ - تكيه بر باد (۱۳۵۷)
-
۲ - تنها حامي (۱۳۵۵)
-
۳ - مادر جونم عاشق شده (۱۳۵۵)
-
۴ - چشم انتظار (۱۳۵۴)
-
۵ - زيباي پررو (۱۳۵۴)
-
۶ - هم قسم (۱۳۵۴)
-
۷ - همت (۱۳۵۴)
-
۸ - آقا مهدي وارد مي شود (۱۳۵۳)
-
۹ - جوانمرد (۱۳۵۳)
-
۱۰ - سلام بر عشق (۱۳۵۳)
-
۱۱ - هرجايي (۱۳۵۳)
-
۱۲ - سالومه (۱۳۵۲)
-
۱۳ - سراب (۱۳۵۲)
-
۱۴ - قربون هرچي خوشگله (۱۳۵۲)
-
۱۵ - كيفر (۱۳۵۲)
-
۱۶ - خانواده سركار غضنفر (۱۳۵۱)
-
۱۷ - ضعيفه (۱۳۵۱)
-
۱۸ - قدير (۱۳۵۱)
-
۱۹ - كاكل زري (۱۳۵۱)
-
۲۰ - مردان خليج (۱۳۵۱)
-
۲۱ - مردي در طوفان (۱۳۵۱)
-
۲۲ - مرغ تخم طلا (۱۳۵۱)
-
۲۳ - هميشه قهرمان (۱۳۵۱)
-
۲۴ - دلقك ها (۱۳۵۰)
-
۲۵ - شكار انسان (۱۳۵۰)
-
۲۶ - غلام ژاندارم (۱۳۵۰)
-
۲۷ - قلاب (۱۳۵۰)
-
۲۸ - از ياد رفته (۱۳۴۹)
-
۲۹ - سكه شانس (۱۳۴۹)
-
۳۰ - دنياي پر اميد (۱۳۴۸)